Nie zmuszaj, zaintryguj! Czyli jak budować językową pewność siebie dziecka?
Nauka dla dziecka w wieku przedszkolnym i szkolnym stanowi przede wszystkim okazję do świetnej zabawy, a edukacja przypominająca zabawę jest jedną z najskuteczniejszych form zdobywania nowych umiejętności. Aby zaszczepić w dziecku pasję należy sprawić, by dana aktywność kojarzyła się mu z czymś przyjemnym, ładnym, ciepłym i serdecznym. Nauka języka powinna wzbudzać w dziecku pozytywne emocje, dla których będzie ono chciało czynnie uczestniczyć w lekcjach.
Pierwsze kroki
Należy także pamiętać, że zapał, który towarzyszy dzieciom stawiającym pierwsze kroki w nauce języka, może szybko się skończyć. Chęć poznawania świata u najmłodszych jest nieskończona, dlatego ciężko jest wymagać od nich skupienia na jednej aktywności. Fascynacja wszystkim co nowe i nieprzerwana ciekawość świata sprawiają, że łatwo jest im ulokować pokłady emocji nawet w pozornie skomplikowanym zadaniu, jakim jest właśnie nauka języka. Dziecko traktuje ją jako ciekawostkę, jako możliwość spotkania rówieśników i zabawy. Do pewnego momentu nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wiele oferuje mu edukacja językowa i jak bardzo zaprocentować może w przyszłości. Dziecko uczy się mimowolnie, bezinteresownie, zazwyczaj nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wiele już wie.
Presja i przymus – nie tędy droga
Dzieci z zasady nie lubią monotonii, co chwilę zmieniają aktywności, które w danej chwili cieszą się ich nagłym entuzjazmem. Z tego powodu próba powtarzania z dzieckiem słówek, które poznało na zajęciach językowych, mija się z celem. Zamiast zachęcić możemy co najwyżej zanudzić i zniechęcić podopiecznego. Presja i przymus mogą prowadzić do tego, że poruszanie tematu zajęć językowych będzie dla dziecka niekomfortowe. Najlepszym sposobem jest okazanie zainteresowania. Zapytanie malucha jak minęły mu zajęcia, z kim bawił się dziś podczas lekcji, co ciekawego namalował. Te pytania sprawią, że dziecko się otworzy, a my poznamy jego spostrzeżenia i obserwacje. Czas wzmożonej koncentracji u 2-3latka wynosi około 2 minut, dlatego zamiast na odpytkę powinniśmy poświęcić ten czas zabawie tematycznie nawiązującej do tematu lekcji językowej! Maluch podłapie i na pewno pochwali się tym, czego nauczył się na zajęciach!
Dzięcięcy umysł to tabula rasa
Dziecięcy umysł to tabula rasa – czysta kartka, która bardzo szybko zapełnia się przeżyciami, emocjami, znajomościami. Najważniejsze jest to, żeby nie zapełniać jej na siłę własnymi aspiracjami, trzeba pozwolić, by podopieczny sam decydował o swoich zainteresowaniach. W najmłodszych latach bardzo ważny jest kontakt z rówieśnikami. Dzieci najchętniej i najłatwiej przyswajają wiedzę w grupie, w której uczą się współpracować, a wspólna zabawa rozwija sferę emocjonalną i psychofizyczną. Istotne jest to, by nie porównywać swojego malucha do innych. Można za to wskazać na progres, który zrobił na przestrzeni czasu, pokazując jak bardzo jest zdolny, błyskotliwy i utalentowany. Wyartykułowanie przez rodzica progresu w nauce języków wzmacnia językową pewność siebie dziecka i sprawia, że zauważa ono dumę rodziców wynikającą z jego postępów.
Chwalić za próby, nie same efekty
Nie należy także wytykać dziecku błędów ani go poprawiać. Najważniejsze jest to, że maluch przełamuje barierę językową, stara się wypowiadać słowa, stosuje dedukcję i widzi zależność między poznanym słowem, a na przykład spotkanym na spacerze pieskiem. Należy wskazywać dziecku drogę w odpowiednim przejściu przez edukacyjną ścieżkę, ale nie należy go wyręczać. Odbieranie dziecku pracy samodzielnej może wiązać się z brakiem poczucia własnej wartości. Aby sprawić, żeby dzieci były z siebie dumne należy chwalić za próby, a nie same efekty.
Nauka języków od najmłodszych lat wzmacnia kompetencje emocjonalne, wzmaga kreatywność, pomaga w koncentracji, a także poprawia sprawność mózgu. Edukacja językowa rozwija, a przede wszystkim jest kompleksowym narzędziem do poszerzania dziecięcych horyzontów. Aby jak najbardziej wspierać dziecko w nauce języków rodzic musi racjonalnie i z czułością reagować na choćby najmniejsze postępy, jakie dziecko robi w tej materii. Należy pamiętać, że wsparcie jest ważniejsze od krytyki, a duma rodziców jest największą nagrodą, jakie dziecko może od nich otrzymać.
